In 1988 werd door muziek/theaterleerkracht Ad van der Borst en de toenmalig adjunct-directeur Henk Kok van de Heldringschool, de Heldringtheatergroep opgericht.

Carmen

Met de eerste voorstelling “Carmen” oogstten wij veel succes in binnen- en buitenland. Carmen was in 1988 een van de eerste theaterproducties door kinderen met een verstandelijke beperking in Nederland. In de daaropvolgende jaren (meer dan 25 jaar!) werd ongeveer elk jaar een nieuwe voorstelling gemaakt. Inspiratiebron voor de voorstellingen is de eigenzinnige keuze van de muziek.

foto's Xandra Kusen

Met de muziek als uitgangspunt wordt met een aantal leerlingen tijdens de muziek/theaterlessen gewerkt aan de voorstelling. Tijdens dit repetitieproces worden de kinderen uitgenodigd om op de muziek te bewegen. Gelet wordt op de eigen inbreng van de kinderen. De karakteristieke bewegingen – komische of juist ontroerende – worden uitgekozen en daarmee wordt de voorstelling (beweging, dans, vorm, beeld en verhaal) beetje bij beetje gecomponeerd.

Muziek

Zo gebruikten we o.a. voor de voorstellingen:

-Franse klassieke muziek uit de 20e eeuw voor een impressionistische collage van dans, tekst en liedjes (Maankoorts);

-Heftige hardrock van Rammstein voor een melancholiek spel met donker en licht (Zwart Licht/13);

-Liederen van de Turkse zangeres Sezen Aksu voor een vrolijke dansvoorstelling met percussie (droom van de hand die het water streelt).

Doel

Er wordt net zo lang aan de voorstelling gesleuteld tot we het publiek een artistiek aantrekkelijk stuk te bieden hebben. We stellen daar serieuze eisen aan. Ook door veel zorg te besteden aan kostumering, decors en licht. Dit alles zonder het spelplezier van de kinderen uit het oog te verliezen.

Wat wij tevens hopen te bereiken bij de spelers is dat wij bijdragen aan hun gevoel van eigenwaarde. De ervaringen die onze leerlingen hebben meegemaakt voor ze op een ZMLK school geplaatst zijn, zijn niet altijd positief. Het optreden geeft ze heel veel voldoening, niet alleen door het spel, maar zeker ook door de waardering van het applaus daarna.

Wat verstandelijk gehandicapte mensen te bieden hebben, is hun poëtische puurheid, niet hun zieligheid. Daar komt het publiek niet voor. We nodigen mensen uit te komen kijken naar een uiting van kunst, niet naar kunstjes.